“Blauwe zee, groene heuvels en vrolijk gekleurde huisjes”

Wat is nu precies de charme van Ierland, zo vragen veel mensen als ze mijn enthousiasme voor dit prachtige land opmerken. Tja, dat is niet in een handomdraai te zeggen… De charme van Ierland is namelijk te vangen in héél veel kleine dingen.

Jaren geleden heb ik mijn hart aan dit vriendelijke land verloren. En met mij zovele anderen.

Eindeloze smalle weggetjes met aan weerszijden de vrolijk bloeiende fuchsia. Met op de achtergrond de blauwe zee, groene heuvels en vrolijk gekleurde huisjes. De gezellige avonden in de pub, waar de jigs en reels door enthousiaste muzikanten ten gehore worden gebracht. De hartelijke ontvangst in de vele bed & breakfasts, soms vergezeld door heerlijke versgebakken scones.

Jaren geleden heb ik mijn hart aan dit vriendelijke land verloren. En met mij zovele anderen. En daarom is dit blog in het leven geroepen, om al die enthousiastelingen wat te bieden als ze niet in hun geliefde Ierland zijn. En om wellicht nieuwe enthousiastelingen te maken!

Ierland 2015 (218)

Meepraat-vraag: wat is jouw prettigste herinnering aan Ierland?

 

Een gedachte over ““Blauwe zee, groene heuvels en vrolijk gekleurde huisjes”

  1. Bij het opstaan, bleek het te miezeren en er stond een milde wind. Een tegenvaller, was onze eerste reactie. De dagen daarvoor was het immers ‘on-Iers’ zonnig en zelfs warm geweest! Dat ‘on-Ierse’ was ons toegevoegd door… Ieren zelf: onze gastvrouwen en gastheren in de B&B’s waar we gebruik van maakten. En wisten wij veel. Deze vakantie was onze eerste kennismaking met het land.

    Die dag stond de wandeling naar Allhies op het programma. Een tocht van ongeveer 10 km, het eerste deel dwars door kale ‘bergen’ en heuvels. Zo stond het op de wandelkaart. En het miezerde nog steeds toen we écht aan de trip begonnen! Gaandeweg veranderde dat echter en ontstond er een lichte mist. Misschien is ‘nevel’ wel een beter woord.

    En toen, toen werd het bijzonder! Want door de combinatie van de laaghangende bewolking en de milde wind ontstond er die mysterieuze sfeer die ik zo goed ken uit de verhalen van Marten Toonder. Bomen en struiken die vaag opdoemen, hoog gras dat ruist en ritmisch beweegt, rotsen die een vaag silhouet krijgen. We snoven de frisse lucht met groot genoegen op, keken onze ogen uit en verwachtten elk moment Heer Bommel en zijn onvolprezen vriend Tom Poes tegen te komen. Kortom, onze wandelingen tot-dan-toe waren al meer dan goed bevallen… maar deze hike begon echter wel heel bijzonder! We stelden vast dat óók dit genieten was: Iers genieten!

    Overigens, het moet worden gezegd, we waren uiteraard blij en zeker verrast toen halverwege de zon ging schijnen en de mist en wind verdwenen. Onze aankomst in Allhies ‘verdiende’ dat. Want wat was het daar mooi: de zee, het strand, de velden met de restanten van de kopermijnen, de pub waar we het genoegen hadden een muziek-avond mee te maken en onze B&B met uitzicht!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *