Het trieste verhaal van de Kinderen van Lir

Tot de rijke folklore van Ierland horen ook de prachtigste verhalen! Een hele bekende legende is die van de Kinderen van Lir. Wie de Garden of Remembrance in Dublin bezoekt, zal daar op een standbeeld stuiten, waarbij deze legende symbool staat voor de vrijheidsstrijd van Ierland. Een triest verhaal met een dubbele bodem dus! 

Het verhaal begint met een gelukkig gezin: koning Lir, zijn vrouw Aoibh en hun vier kinderen (Fionnuala, Aodh en de tweeling Fiachra en Conn) leven een ontspannen en zorgeloos leven, tot de koningin Aoibh plotseling overlijdt. De kinderen zijn ontroostbaar en in een poging om weer iets van het gekende geluk terug te brengen, hertrouwt de koning met Aoife, de zus van Aoibh. In eerste instantie lijkt het allemaal zo weer goed te komen, tot de nieuwe koningin jaloers wordt op de liefde van de koning voor zijn kinderen.

Het monument voor de Children of Lir in de Garden of Remembrance in Dublin
Het monument voor de Children of Lir in de Garden of Remembrance in Dublin

Een boze betovering
Op een dag neemt de ze kinderen mee om naar haar vader af te reizen. Onderweg stopt ze bij een meer en beveelt ze een dienstknecht om de kinderen te doden, maar deze weigert. De koningin ontsteekt in woede en probeert de kinderen zelf om te brengen, maar het ontbreekt haar aan de moed. Daarom tovert ze de kinderen om in vier zwanen. “Jullie zullen 900 jaar lang zwanen zijn!”, zo sprak de boze Aoife. “Eerst zullen jullie 300 jaar in dit meer, Lough Derravaragh, blijven, daarna 300 jaar in de Sea of Moyle en tot slot 300 jaar in de wateren van Inish Glora. Al die 900 jaar zijn jullie zwanen, tot jullie de kerkklok zullen horen!” Omdat ze toch enigszins berouw had over haar impulsieve daad, maar niet bij machte was om de betovering ongedaan te maken, beloofde ze de kinderen dat ze in ieder geval wel zouden kunnen praten.

Ze vertrok, weer terug naar haar kasteel en vertelde de koning dat zijn kinderen verdronken waren in het meer. Lir barstte in snikken uit en reed naar het meer, waar hij de vier zwanen aantrof. Fionnuala, de oudste, vertelde de koning wat er was gebeurd en woedend reed de koning naar huis, waar hij ontstemd de boze koningin in een vogel veranderde. De volgende jaren bracht de koning elke dag tijd door met de vier zwanen en vanaf die tijd was er dan ook een regel in Ierland dat er niet meer op zwanen gejaagd mocht worden.

De koude zee
Toen de driehonderd jaar voorbij was, moesten de vier zwanen vertrekken naar de Sea of Moyle, de koude zeestraat tussen Ierland en Schotland. Niet alleen misten de kinderen hun vader ontzettend, de zeestraat was afschuwelijk donker en koud, de ijsschotsen verwondden hen en het zoute water brandde in hun wonden. Ze verlangden vurig terug naar de beschutting van het warmere Lough Derravaragh!
Toen ook deze driehonderd jaar eindelijk voorbij waren, gingen ze naar hun laatste bestemming: de Atlantische Oceaan rond het eiland Inishglora, aan de westkust van Ierland. Hoewel het hier iets minder donker en ijzig was als in de Sea of Moyle, kon het hier af en toe ook enorm spoken en dat maakte dat ook deze driehonderd jaar een verschrikkelijke tijd was voor de arme zwanen.

De vloek is voorbij
Eindelijk, na vele ontberingen en verschrikkingen, was de tijd aangebroken dat ze naar huis terug mochten. Met de laatste krachten die ze hadden, vlogen ze naar huis, maar wat ze daar aantroffen was enkel een ruïne van het ooit zo mooie paleis. Hun vader was allang overleden en er was niemand meer die ze nog kenden. Diep bedroefd vlogen ze verder tot ze een prachtig, beschut meer ontdekten. Hier landden ze om uit te rusten van hun lange reis. Op dat moment luidde een monnik van een nabijgelegen kerk de kerkklok, en toen de zwanen dat hoorden, werd eindelijk de afschuwelijke betovering ongedaan gemaakt. Maar omdat de arme kinderen van Lir inmiddels ruim 900 jaar oud waren, overleden ze direct en werden door de oude monnik bij de kerk begraven.

Vlak buiten Allihies liggen enkele stenen verzameld als eerbetoon aan de Kinderen van Lir
Vlak buiten Allihies liggen enkele stenen verzameld als eerbetoon aan de Kinderen van Lir. Dit bord is iets buiten Allihies (langs de weg naar Ballydonegan Beach) te vinden.

En nu?
Door heel Ierland zijn wel verwijzingen naar de Children of Lir te vinden. Zoals al genoemd, in de Garden of Remembrance in Dublin, staat er een standbeeld voor de arme zwanen.
Ik was ooit in Allihies en daar claimt men dat het Glenbeg Lake de plaats is waar de arme zwanen de kerkbel hoorden luiden en dat de kinderen in Allihies begraven liggen. Er liggen grote keien in het gras voor de kinderen en de lokale, bijgelovige, Ieren schijnen daar regelmatig geldstukken voor de kinderen neer te leggen.
Ook in Castlepollard, vlakbij Lough Derravaragh, staat een informatiebord dat het verhaal in verschillende talen vertelt. Verder zijn er diverse songs gezongen in de afgelopen eeuwen, waar de Children of Lir in voor komen. Er is zelfs nog een opera geschreven over het tragische lot van de kinderen!

Mooi om af te sluiten met het lied ‘The Song of Fionnuala’!

The Song of Fionnuala

Silent, oh Moyle, be the roar of thy water,
Break not, ye breezes, your chain of repose,
While, murmuring mournfully, Lir’s lonely daughter
Tells to the night-star her tale of woes.
When shall the swan, her death-note singing,
Sleep, with wings in darkness furl’d?
When will heav’n, its sweet bell ringing,
Call my spirit from this stormy world?

Sadly, oh Moyle, to thy winter-wave weeping,
Fate bids me languish long ages away;
Yet still in her darkness doth Erin* lie sleeping,
Still doth the pure light its dawning delay.
When will that day-star, mildly springing,
Warm our isle with peace and love?
When will heav’n, its sweet bell ringing,
Call my spirit to the fields above?

*Erin = Ierland (oude spelling)



Een gedachte over “Het trieste verhaal van de Kinderen van Lir

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *